آزاد شو

...................................................................................

سر رشته
ما مردم شريف ايران خود را با معنويّت ترين، زيبا ترين، متمدن ترين، مغرور ترين، پيشرو ترين، زرنگ ترين، بافرهنگ ترين، با معنويت ترين و از همه هم بيشتر، پر روشنفکر ترين و باهوش ترين ملت جهان می انگاريم. حال بگذريم از اينکه اگر ما حتا ذره ای هم هوش و حواس می داشتيم، کجا يک ملای بی سواد و زبان نفهم می توانست چنين کلاه گشادی را اتفاقآ بر سر همان مثلآ روشنفکران ما بگذارد، گرفتم که اصلآ اين روشنفکران گرامی ما در سال پنجاه و هفت از سر بی تجربگی گول خوردند، اما اين سی سال پس از آن فريب خونين را ديگر چگونه و با چه دلايلی می توان توجيه کرد؟! 1

راستی اين است که ما طفلکی های خود شيفته درست يکصد و هشتاد درجه وارون آنکه خود می پنداريم، نه تنها مردمی فاقد غرور و فرهنگ و مدنيّت هستيم، بلکه حتا هوش درست و حسابی هم نداريم، چه رسد به اينکه هوشمند و هشيار باشيم. چنانچه از آن برج عاج دروغين خود ساخته به زير آييم و کمی با راستی به احوال خود بنگريم، خواهيم ديد که ما مردمی کاملآ درمانده اما خود بزرگ بين هستيم که اصلآ عقلمان بکارمان نمی رود. ور نه چگونه مشتی ملای شپشو و دسته ای چاقو کش که ما خود آنها را پسمانده ترين آدمها می بحساب می آوريم، قادر می شدند که ما را سی سال تمام سر انگشت بچرخانند و يک دست و پا روی زمين و هوا نگهدارند. 1

نگارنده در مورد اين کم هوش و حواس بودن ما ايرانيان، تا کنون خيلی نوشته و گفته ام. با اينکه هنوز هم خيلی می توان در اين باره مطلب نوشت، ليکن مراد من در اين کوته، هشدار دادن به دست اندر کاران رسانه ای خودمان است، نه باز هم پرداختن به اين ناهشياری ها که برشمردن فهرست واره آنها هم خود چند کتاب خواهد شد. هشداری دوستانه و از سر درد به کسانی که ناسلامتی بايد چشم و گوش مردم ما باشند، اما در عمل، پنداری که اين طفلکی ها خود حتا از مردم عادی هم چشم و گوش بسته تر و هواس پرت تر هستند. به گونه ای که حتا دو ـ سه تن بيگانه فارسی آموخته هم می توانند با جا زدن خود در صف ايرانيان، اين رسانه چی های گرامی ما را سالها سر کار گذارده و بازی دهند. 1

چهچه ها و لهله های زبانی
پيش از پرداختن به اصل موضوع اين شرح را بياورم که پاره ای از ملت های دنيا، به دليل چرخش ويژه دادن به زبان خود در کام خويش برای ادای حروفی که در زبان مادری آنها وجود دارد، چنانچه پس از دوران چهار ـ پنج سالگی به آموختن زبانهای ديگری همت گمارند، تمام عمر آن زبانهای بيگانه را با لهجه مادری خود حرف خواهند زد. حال به هر ميزان هم که به زبانی بيگانه چيرگی يابند و هر چه هم که در اين مورد تلاش و تمرين کنند. 1

بهترين مثال در اين مورد هم مردمان شرق دور چون ژاپنی ها و تايلندی ها و اندونزيايی ها و مالزيايی ها... هستند، ترک ها، ازبک ها و ترکمن ها در آسيای مرکزی، چينی ها و مغول ها در نواحی شمال آسيای ميانی که زبان آنها هم تيره هايی از زبان ترکی است، يونانی ها، روس ها و ديگر اسلاو ها مانند صرب ها و مولداو ها اسلونيايی ها و اوکراينی ها

از همه هم با مزه تر، هندو ها و ملت هايی که زبانشان تبار هندی و اردو و بنگالی دارد. مانند پاکستانی ها و بنگلادشی ها و نپالی ها و سريلانکايی ها(همچنين پشتون ها و بلوچ ها که اين دو بيشتر البته به فارسی دری ما شباهت دارند). مردمانی موسيقی و رقص دوست و فيلم شيدا که حرکات بدنی