آزاد شو

مجملش گفتم نكردم زان بيان

ورنه هم افهام سوزد هم زبان
آقای ابطحی خردمند، آيا ميدانيد آنزمان که کار مترجمی ميکردم چند بار سر بر ديوار کوفته و از خداوند آرزوی مرگ کرده ام، از شنيدن ظلمی هزار باره که زير سايه رژيم شما بر مردم کشورم رفته و من ديده ام که چگونه زنهای هموطنم (که من امل و جنوب شهری هنوز هم آنانرا مانند خواهر و مادر خود ميدانم ) به اکراه و از سر بدبختی تن به همخوابگی با بيگانکان داده اند ... ايکاش اينجا بوديد و ميديد دختر سرهنگ خ را که بعد از اعدام پدرش در دوازده سالگی سکته کرده و شب و نيم شب بمن زنگ ميزند و با شيون و گريه خون پدرش را از من طلب ميکند. اگر گذرتان به استکهلم افتاد زنی را نشانتان ميدهم که بعد از اعدام برادرش و تجاوز و اعدام خواهرش بخود وی نيز وسيله هم لباسی های شما تجاوز گرديده، زنی که اينک ديگر به جنون گرفتار است. ابطحی گرامی، زمانيکه فرزندتان را می بينيد لطفآ سعی کنيد فقط يک بار به اين فکر کنيد که چه مزه ای دارد که سينه و مغز و قلب جگر گوشه شما را با گلوله سوراخ سوراخ کنند و شما را حتی بدليل گريستن بر مرگ جوان ناکامتان هم به کميته برده و شلاق زنند

آقای ابطحی عزيز، پاسخ به خداوند و تاريخ پيشکشتان باد که هر دو قسطی و دور از دست رس هستند، فعلآ فقط در فکر اين باشيد که جواب جوان از دست داده ها را چگونه بايد بدهيد. در فکر اين باشيد که فردای آزادی ايران کجا را داريد که برويد، (با عرض پوزش از همه و شما) به اين بيانديشيد که کدامين ايرانی بيشرف و بی ناموسی به کسانی فرصت مخفی شدن در خانه اش را خواهد داد که در خدمت رژيمی بوده است که شب هنگام پاسدارانش در سلول زندان به سراغ دختران نابالغش رفته، بدانها تجاوز کرده، چند ساعت بعد در حاليکه غرق در خون بودند آنها را تيرباران کرده و صبح با دستمال خونين و يک جعبعه شيرينی و وصيتنامه ای دستکاری شده به در خانه پدر و مادرش رفته اند، آنها را تهديد کرده اند که نه تنها حق برپايی مجلس ترحيم ندارند، که حتی اشک ريختن شان نيز مستوجب عقوبت است. نشانی مزار آن معصومان قربانی جهل و جنون و جنايت رژيم الهی شما را هم جز همگنانانتان که لعنت آبادش مينامند، هيچکس ديگری نميداند. همان بی وجدان ها و بی ناموس هايی که خود لعنتی هستند نه آن شهدای معصوم. آقای ابطحی عزيز دلم ميخواهد که شما اين مطلب مرا بخوانيد. می خواهم از کسانی که شما را ميشناسند خواهش کنم که اين مقاله را برايتان بفرستند. من اگر جای شما بودم و چنانچه حتی يک گرم وجدان و انسانيّت برايم باقی مانده بود، به خداوند سوگند که فورآ آن لباس را از تن بدر ميکردم و برای جبران خطا هايم به خدا و بندگان همه چيز از دست داده ايرانيش روی مياوردم
آقای ابطحی خدا پرستی به دستار و نعلين نيست ، خاصه اينروز ها که اين لباس به اصطلاح نمايندگی خدا ما ايرانی ها راحتی از خود خداوند نيز مأيوس و بيزار می سازد، به اين علت که چرا شما را به سزای اينهه ظلم و جورو جنايت و دزدی به قهر خود گرفتار نميسازد. جناب ابطحی شما را به شرفتان، اگر غير از اين رژيمی که در دست خود شما آخوند ها است، چنانچه نظام ديگری در ايران يک صد هزارم اين ظلم و جور و جنايت و چپاول را در حق مردم فلکزده ايران روا ميداشت، آيا هم لباسی های شما تا بحال صد فتوا در فرعونی و کافربودنش از قم و کاشان و مشهد و قوچان ... صادر نکرده بودند ؟ جناب ابطحی، اگر براستی شما وجدان داريد و صادقانه حق می جوئيد، برای سرنگونی همين نظام تلاش کنيد که به شهادت تاريخ، و به خداوند يکتا سوگند که ضد خدا ترين و بی حيثّت ترين و ظالم ترين نظام طول تاريخ ايران است
تشنگان گر آب جويند از جهان
آب جويد هم به عالم تشنگان