آزاد شو

سرچشمه ی سخن

نگارنده در ابتدا هيچ دوست نمی داشتم که وارد بحث (VOA) بشوم . زيرا که اين جار و جنجال ها را از سوی عده ای مغرض و حسود و مخرب می دانستم که امری زودگذر باشد. ليکن از آنجا که مشاهده کردم سايت های وابسته به رژيم تا چند اندازه به اين جنجالها دامن زده، و با تخريب و ترور شخصيّت کارکنان اين سازمان چگونه به سوء استفاده مشغول شده اند، بر خود وظيفه دانستم که به سهم خويش هم ميهنان ايران دوستم را از اين فتنه آگاه سازم.

من اگر تا زمان نوشتن متن پيشين ده درصد هم شک داشتم که اين فتنه انگيزی ها ممکن است از سوی رژيم نباشد و تنها کار حسودان است، اينک آن ده درصد ترديدم نيز از ميان رفته و حال به جد می نويسم که منشآء اصلی همه ی اين جنجال ها رژيم روضه خوان ها است. در اين راستا هم تمام عوامل مارکدار و پنهان خود را به ياری گرفته. حتا با پرداخت های ميليونی.

عده ای دلال و شياد هم البته با انداختن خود به ميان معرکه، به کمک رژيم شتافته اند، دانسته و با مزد، يا نادانسته و از سر جهل، يا اينکه از روی حسادت و عقده و کينه های شخصی. هدف تمامی اين ترور های شخصيّتی و تهمت ها هم همانگونه که در متن پيشين اشاره کردم، بی اعتبار ساختن(VOA) است، و گرفتن زهر اين رسانه ی خوب و پربار که رژيم ديرگاهی است که از نيش های آن به عذاب افتاده. از اينروی هم هست که نگارنده می خواهم در اندازه ی بضاعت و توانم با اين متن، آن نوشته پيشين را باز تر کنم.

با اين اميد که به روشن تر شدن ذهن هم ميهنانم بيشتر کمک کرده باشم. تا مبادا که در اين معرکه، نادانسته در دام رژيم و مشتی دلال ايران فروش گرفتار آيند و بجای کمک به ماندگاری و قوی تر شدن اين رسانه ی خوب و مفيد، به ضعف و خراب شدن آن کمک کنند.

شگفت اينکه آن کم سوادان بی بته و شهرت طلب که از راه اين رسانه به شهرت و حتی آلاف و الوف رسيدند، در اين روز های گرفتاری اين سازمان، بکلی کر و لال گشته اند و نشان می دهند که تا چه اندازه بی معرفت و فاقد پرنسيپ هستند! سپاس اهورای پاک را که من تاکنون هيچگونه رابطه ای با اين رسانه نداشتم و پس از اين نيز هيچ چشمداشتی ندارم. هر آنچه هم که می نويسم از ديد خودم در دفاع از حق است نه فرد يا افرادی ويژه. از اينهم مهمتر، در دفاع از ميهن و مردم در بند ميهنم و نه از اين تشکيلات.

آزادی دستاورد شعور و مبارزه است نه شعار و مبالغه !

در کوی نيکـنامــان مــا را گذر ندادند --------- گر تو نمی تغییر ده قضا را

پس از متنی که من در پدافند از VOA نوشته و منتشر ساختم، ايميل های فراوانی دريافت کردم. پاره ای مرا با واژگانی بسيار گرم و پرمهر خويش بسيار نواخته و شرمنده ام ساختند. پاره ای نکاتی را يادآور گشتند که بايسته بوده من در نگارش متن، آن نکات را فراچشم داشته باشم.

پاره ای دگر هم که مرا با ناسزا های چهارپاداری حسابی چوب زده و عامل صهيونيزم!(سيهونيزم) و آمريکا و
سازمانهايی چون (CIA) و Pentagon و (AEI)... خوانده اند! که ای کاش اصلآ بودم، دستکم عامل آن آخرين سازمان، يعنی American Enterprise Institute.

که اگر مرا حتا کوچکترين راهی هم به (AEI) بود که خيلی خوب می شد. زيرا می توانستم جادو و جنبل ساحران و مارگيران PhD دار رژيم روضه خوان ها را در آنجا باطل سازم و کرکره دکان اين قوادان سياسی را با روشنگری پائين کشم. چشم سياستگزاران ينگه دنيا را به واقعييّت های جامعه ی ايران باز کنم. کاری کنم تا آن آمريکايی های ساده، بيش از اين فريب اين لابيست های هفت خط رژيم روضه خوان ها را نخورند.

ذهن ايشان را روشن سازم که حجت الاسلام دکتر حاج ری تکيه (اين آسوری تشرف يافته به دين مبين) و آيت الله زاد، دکتر حاج شيخ سيد ولی الله نصر ... برای نگاهبانی از آن بساط ننگين فتنه و چپاول و جنايت در ايران است که با پستی و خيره سری تمام به ايشان دروغ می گويند.

آمريکائيان را شيرفهم کنم که تبليغات اين دلالهای شيرناپاک خورده، که اکثريت ملت ايران را شيفته ی رژيم به شما معرفی می کنند يکصد و هشتاد درجه وارونه است. يعنی برخلاف گفته ی آن قوادان PhD دار، نود درصد از مردم بجای اينکه جانثار اين نظام باشند، به شدت از اين بساط ننگين ارباب سالوس نفرت دارند.

به هر روی، از گراميانی که در ايميل های خود مهری به من داشتند سپاسگزارم، از منتقدين نيز برای ژرفنگری که به خرج داده اند همچنين، برای فحاشان و تهمت زنان هم از ژرفای دل بهبودی، خوديابی و بازگشت به خويشتن انسانی خويش آرزو دارم. اميد که اين دسته از دورافتادگان از انسانيّت و خرد و داد، اين فحاشان و تروريست های شرف کش هم با ياری اهورمزدای پاک هر چه زود تر شفا يابند و به زينت شرافت و ادب و دادگری آراسته گردند. که اينها، بزرگترين و قشنگ ترين زينت های درونی برای آدميان در اين جهان هستی است.

در اين ميان اما چند تنی نيز بر من تاخته اند که چرا به عنوان يک ميهن پرست، از ميهن پرستی دگر، يعنی آقای دکتر مصطفی عرب در برابر VOA پدافند نکرده ام؟ بويژه آنکه اين تنش و بگو و مگوی بر سر پرچم شير و خورشيد نشان ايران بوده که گويا اين پرچم، پرچم ملی ما ايرانيان باشد. واژگان «گويا» و «باشد» را از اين روی می آورم که اين سخنان، پيش از اينکه بيان "آنچه هست ها"در جهان پيدا و ملموس باشد، بيان "ايکاش اينچنين بود" ها است. يعنی شعار هايی که رساننده ی آمال و آرزو های پاره ای است نه اينکه حقيقتی در آنها باشد.

زيرا حقيقت در جهانی که ما زندگی می کنيم اينک اين است که، نه ايران آن ايرانی است که ما آرزو می کنيم که بايد باشد، نه پرچم شير و خورشيد نشان ديگر پرچم رسمی ايران است و نه اساسآ ما توانايی داريم که پرچمی را برای آن ايران عضو سازمان ملل متحد به رسميّت شناسيم يا نه. حقيقت اين است که در حال حاضر در اين جهان تنها و تنها يک ايران وجود دارد که آنهم پيشوند جمهوری اسلامی دارد، يعنی جمهوری اسلامی ايران.

سلطان قدر قدرت و قوی شوکت آن جمهوری شترگاوپلنگ هم يک روضه خوان بنام سيد علی خامنه ای است، رئيس جمهور آن يک مرد خل و چل و مسخره بنام محمود احمدی نژاد و رجال بزرگ سياسی و برجسته ترين شخصيّت های آنهم شيخ احمد جنتی و آخوند احمد خاتمی و پروفسور دکتر شمقدری ها هستند.

يا سفلگانی مبتذل چون دکتر انبارلويی، دکتر عاتقه ی رجايی، دکتر فاط ـ مه رجبی و شوهرش پرفسورغلامحسين الهام، دکتر مهندس تيمسار سرلشگر گاودار حسين الله کرم، پروفسور دکتر سرلشگر چوپان حاج محسن رضايی و افرادی ديگر از اين دست. حال من و شما چه بپذيريم چه نه، چه آنرا به رسميّت بشناسيم چه نه، چه سر بر ديوار کوبيم و چه خويشتن را از بالای يک بنای بلند به زير افکنده و انتهار کنيم.

پنداری پس از سی سال، پاره ای هنوز هم به درستی درک نکرده اند که چه اتفاقی افتاده است، که به اين دسته بايد گفت، کجای کاری برادر! شب به خير ای خواهر! برای همين عدم درک هم هست که اين گروه بجای ره پويی و مبارزه جويی برای نجات از اين ننگ و رسوايی، حقيقت گريزی اختيار کرده و گريبان اين و آن را می گيرند. به ديگران می پرند که چرا اين حقيقت تلخ تر از زهر را به ايشان يادآوری می کنند، چرا نمی گذارند که ايشان همچنان با مشتی رويا خوش باشند و می خواهند اين شعار دوستان را با شعور دمساز سازند.

کسی پرخاشگرانه برايم نوشته که چرا آقای بيژن فرهودی رخصت نداده که آقای دکتر عرب در هنگام مصاحبه پرچم رسمی ايران را روی ميز قرار دهد. برای آن بخش که اين محترم مرا با نثری بسيار مستهجن مورد محبت قرار داده هيچ پاسخی ندارم جز آرزوی شفای عاجل. پاسخ من اما در مورد پرچم اين است که ای بزرگوار! بجای فحاشی به ديگران شما را به خداوند بخود آييد!

حقيقت موجود را دريابيد. بدانيد که ايران موجود در اين جهان و بر روی اين کره ی خاکی همين جمهوری روضه خوان ها است که در آن دست و پا اره می کنند و چشم از حدقه بيرون می کشند. آن دگر ايران و همه ی بيرق و عَلم های دگر که شما برای آن می خواهيد، همگی تنها در عالم ذهن هستند نه در اين جهان.

جمهوری روضه خوان ها يک حقيقت است. حال چنانچه کسانی آنرا نمی پسندد، اگر کسانی اين وضعييّت را مايه ی ننگ خود می شمارند، چنانچه ايرانيانی خود را سزاوار داشتن سيستمی بهتر و دولتی با آبرو تر و پرچمی زيبا تر می دانند و يا اصلآ می خواهند که همان پرچم شير و خورشيد نشان را دوباره به پرچم رسمی ايران بدل سازند، چاره ای ندارند جز اينکه به گفته ی حافظ قضا را تغيير دهند، آنهم اصل قضا را و از ريشه.

يعنی با به زير کشيدن کل اين نظام و با فرستادن اين دمپايی فروشان و بچه شمع فروشان و مرده شويان و روضه خوان ها و چوپان ها و گورکن ها بر سر کار های اصلی خود، سيستمی شرافتمند تر و پرچمی بهتر و يا همان پرچم شير و خورشيد نشان کهن را جايگزين اين پرچم شپش نشان جمهوری اسلامی سازند. نه اينکه گريبان VOA را بگيرند که چرا اجازه نداده آقای دکتر عرب پرچم دوست داشتنی خود را بر روی ميز قرار دهد.