آزاد شو


*** اين وبلاگ منعکس کننده مطالب و مقالات حزب ميهن است ***


Friday, May 02, 2008

 

... دولتی که با فتوا آيد

نامه ی دوم

دولتی که با فتوا آيد، با فتوا نيز رفتنی است و يک دولت ضد ملی

بله، من نيز اين مصاحبه را شنيدم، ليکن شخصآ اين گونه مواضع سياسی وی را هيچ قبول ندارم. يعنی چه که «در درون ايران بسياری از روحانيون حاضر هستند که فتوا دهند اين حکومت غير اسلامی است»! می دانيد معنای اين سخن چيست؟ درونمايه اين گفته اين است که پس، حکومت اسلامی اگر اسلامی باشد، بد نيست. و اينکه ما يک حکومت اسلامی راستين می خواهيم نه اين را که زياد اسلامی نيست. اين همان گفته ی «دفع فاسد به افسد» مشهور خود ملا ها است! 1

اول اينکه، از ديد من و بنا به هزار دليل اين حکومت يک حکومت کاملآ اسلامی است. هر آنچه هم که انجام می دهد اجرای احکام اسلامی و شريعت محمدی است. همان احکامی که خود بانی و خلفای راشدين نيز آنرا اجرا می کردند. تازه آنهم خيلی ظريف تر و شيک تر از خود محمد و چهار جای نشين او. «حکومت راستين اسلامی همان حکومت طالبان افغان بود. حکومت هايی اسلامی از قبيل حکومت ملايان ايران و شيوخ عربستان و هندوان پاکستانی شده همگی حکومت های نيم بند و التقاطی هستند» . 1

اين حکومت يک حکومت اسلامی است زيرا به جز يکی ـ دو تن ملا، مانند حائری و بهبهانی هم، صد در صد بزرگ اسلام شناسان و فقيهان و مدرسين حوزه ها آن را قبول دارند، حتی آيت الله منتظری. زيرا وی نيز هيچگاه اصل اسلامی بودن اين حکومت را به زير سئوال نبرده و فقط انتقاد هايی به شيوه های آن دارد. 1

دوم اينکه پس از مشاهده ی اين ظلم و چپاول و جنايت از روحانيت، برای رهايی از چنگ روحانيّت باز هم به سراغ خود آنان رفتن، يک جهالت صرف و از نو رسميت بخشيدن به سروی اين قشر طفيلی و تمدن ستيز و خردکش بر ملت ايران است. اين، بازپذيرش حق و يژه برای اين قشر ضد ايرانی است و زشت ترين توهين به ملت ايران، و سرانجام اينکه، رويکرد به ملا و فتوا، خود روشن ترين نشان عدم شناخت سکولاريسم است. 1

آخر مگر می شود که برای رسيدن به قوانين عرفی از احکام شرعی مدد گرفت! عرفی گری يعنی کوتاه کردن دست شريعت از مقدرات سياسی مردم. از اينها گذشته، ما پس از چند انحراف ديگر می خواهيم اين واقعيّت را درک کنيم که وقتی شيخ و ملا را از قبرستانها و مساجد به ميدان سياست آوردی، ديگر نمی توانی آنها را به جای اصلی خودشان باز گردانی. چه زمانی می خواهيم درک کنيم که هر حکومتی که حتا با کوچکترين کمک گيری از دين و آيه و ملا هم که استقرار يابد، ناگزير است در چهارچوب احکام شرعی عمل کند و کی می خواهيم بفهميم که حکومتی که با فتوا بر سر کار آيد، قائم بر ستون مذهب بوده و بدون شک هم با يک فتوای برعکس فرو خواهد ريخت. 1

کوته اينکه هر حکومتی که بنوعی ملا ها در استقرار آن نقش داشته باشند، بطور ذاتی نمی تواند که يک حکومت ملی و سکولار باشد. بخوانيد آثار شيخ مرتضی مطهری و صحيفه ی های نور آخوند خمينی و کتابهای علی شريعتی را که همگی چند ده بار ملی گرايی را امری مخالف اسلام خوانده اند.1
...........................................................................................................

نامه ی سوم (تازه)1

سفر از تنهايی به بی کسی! 1
بسا کسند از اين همرهان که يار نيند و دل به وسوسه ی راه ديگری دارند ... (برتهولد برشت) 1

دوست گرانقدر من، طبيعی است که من برای کسب قدرت تلاش می کردم. اصولآ هر فردی که کار سياسی می کند آنهم بگونه ی حرفه ای، بدون شک برای کسب قدرت تلاش می کند. 1

حتی کسانی هم که خود را سزاوار پست و مقام نمی ببينند هم بگونه ای غير مستقيم برای کسب قدرت تلاش می کنند. يعنی اين دسته هم با اين هدف تلاش می کنند که بتوانند قدرت را به دست افرادی بسپارند که آنها را شايسته انگاشته و يا دوست می دارند. 1

و((گر چه در ميان ما همه خود را شايسته ی رياست و سروری بر دگران می انگارند و هرکسی هم برای خود تلاش می کند. چون هيچ ايرانی حتی يک تن از آن هفتاد و اندی ميليون ايرانی ديگر را در هيچ زمينه ای شايسته تر از خود نمی داند. بويژه پس از وقوع آن فتنه ی شوم. عرصه ی سياست ايران پس از سال پنجاه و هفت آنچنان مسخره و لجن آلود گشته که اينک حتی خميرگيران نانوايی ها و بند اندازان و دلاکان حمام هم ديگر خود را شايسته ی رهبری ايران می دانند. هيچکس هم به مقامی پائين تر از شخص اول بودن قانع نيست، که البته جای هيچ شگفتی هم نيست. وقتی در کشوری يک روضه خوان وافوری سلطان گردد و شاگرد حلبی سازی رئيس جمهور، گاوداری چون الله کرم سرتيپ گردد و بزغاله چرانی چون محسن رضايی سرلشگر، طبيعی است که هر حجامت اندازی هم سودای رهبری در سر خواهد پروراند. اين امر هم تنها به درون مربوط نمی شود و اوضاع در اينسوی هم همين است. من در همين تبعيدگاهم کسانی را می شناسم که هنوز هم بينی خود را با سرآستين کتشان پاک می کنند اما سودای رياست جمهوری يا نخست وزيری در سر دارند، آنهم تنها با جمهوری جمهوری بلغور کردن و يا جاويد شاه جاويد شاه گفتن!)).1

اصولآ سياست امروز در تمامی جهان يک معنای مجازی دارد که آنهم کوشش برای کسب قدرت است. زيرا اداره ی کشور بدون برخورداری از قدرت سياسی اصلآ امری ناشدنی است. پرداخت به سياست بدون چشم دوختن به قدرت، نه کاری سياسی، بلکه يا تلاشی است در راه پدافند از حقوق بشر و يا روشنگری و کمک به رشد فرهنگ. حتی در نظامهای دموکراتيک هم کوشش همه احزاب و افراد سياسی برای دستيابی به قدرت است، ليکن قدرتی منبعث از اراده ی ملت و از راه کسب رای شهروندان در انتخاباتی آزاد و دموکراتيک. 1

از اينروی، همه در عرصه سياست برای بدست آوردن قدرت تلاش می کنند. حال اگر کسانی ادعا کنند که تنها از سر عشق به ايران، عدالت اجتماعی، آزادی، سرافرازی و رفاه و نيکبختی مردم و احقاق حقوق پايمال شده ی کارگران و کمک به لايه های فرودست اجتماع و خدمت به اين طبقه و پدافند از آن طبقه و چه و چه تلاش می کنند و قدرت نمی خواهند، اين ديگر مردم را فريب دادن و از آنان پلکانهايی برای رسيدن به قدرت ساختن است، تبعآ هم کاری از سر بی اخلاقی و شيادی. 1

تجربه نشان داده است که تمامی گروهها و افرادی که بيش از همه ادعای بی اعتنايی به قدرت را داشتند و از همه هم بلند تر شعار پدافند از طبقات فرودست و زحمتکشان و کارگران و پابرهنگان و رنجبران ... را می داده اند، زمانی که به قدرت دست پيدا کرده اند، اتفاقآ همان رنجبران و کارگران را بيش و پيش از ديگر لايه های اجتماعی مورد ستم قرار داده، به فقر و نابودی کشيده، زندانی ساخته و يا بی رحمانه کشتار کرده اند. هيچ استثنايی هم در اين مورد وجود نداشته. 1

فراموش نکنيم که همين جمهوری اسلامی هم با شعار پدافند ازپابرهنگان و مستضعفان در ايران به قدرت رسيد و امروز همان طبقات را پيش از تمامی ديگر طبقات اجتماعی له کرده و به دريوزگی و فقر و فحشا و اعتياد کشيده. آيت الله خمينی خود بيش از ديگر ملايان ادعای بی اعتنايی به قدرت را داشت. هدف انقلاب را هم پياده کردن عدالت و دادن پول نفت به مستضعفان تبليغ می کرد. اما ديديد که آن مرد پس از دست يابی به قدرت حتا چنگيز خان را هم روی سفيد کرد

البته همه ی سياسی ها را هم نمی توان فريبکار و ضد مردم دانست. ليکن آن سياسی ها که اين راستی را ندارند که به مردم بگويند قدرت می خواهند، بی هيچ ترديدی نه تنها فريبکار، که بسيار بسيار هم خطرناک هستند. افراد و گروه های سالم سياسی آنهايی هستند که می پذيرند برای رسيدن به قدرت تلاش می کنند، اما قدرتی که می خواهند در راستای منافع مردم از آن استفاده برند، برای پياده کردن برنامه هايی در راستای آرامش کشور و امنيّت مردم و رفاه و نيکبختی آنان و کم کردن از ماليات ها ... 1

ليکن آنان که خود را شيفته ی طبقه ی کارگر و کشته و مرده ی مردم می خوانند و ادعا دارند که به قدرت بی اعتنا هستند، شک نکنيد که درست شبيه همين ملا ها هستند. اگر هم به قدرت دست پيدا کنند، بی ترديد به راه همان استالين و مائو و هيتلر و موسولينی و پولپوت و مائو و فيدل کاسترو و خمينی و خامنه ای و صدام حسين ... خواهند رفت. 1

اين نيز بدانيد که اصولآ اوليّن و اصلی ترين مانع بر سر راه تشکيل يک اپوزيسيون پس از بيست و هشت سال همين مسئله ی قدرت است. چه که تمامی اين پرونده سازی ها و تخريب های متقابل و جنگ و دعوا ها همه بر سر بدست آوردن قدرت در فردای سقوط اين رژيم است. سخنانی فريبا چون تلاش برای آزادی و ايراندوستی و ميهن پرستی و مردم خواهی ...، همه شعار های پوچ و دروغين برای فريب مردم است. 1

حتی اگر يک بيستم اين آزادی خواهان ادعايی هم که براستی فقط برای آزادی ايران تلاش می کردند، بدون شک ايران خيلی پيشتر از اينها آزاد شده بود و حال ما در اين لجنزار دست و پا نمی زديم. «آزادی خواهی» ماسکی است فريبا که امروز تمامی شهرت شيفتگان و مقام پرستان رخسار زشت و چرکين خود را پشت آن پنهان ساخته اند. 1

نتيجه اينکه من اگر از کار سياسی کناره گيری کردم، بدين سبب بود که نتوانستم اعتماد هم ميهنانم را بدست آرم و کمی نفوذ کلام داشته باشم که آن نيز نوعی از قدرت است. البته آنهم بيشتر بدين علت بود که اصلآ نتوانستم که انديشه هايم را عرضه کنم. من برای مطرح ساختن خويش، نه هرگز به دنبال کمک گرفتن از دولت و دستگاه بيگانه ای رفتم، نه خود سرمايه ای مادی داشتم و نه هيچ زمانی از هيچ رسانه ای مصاحبه تکدی کردم تا از آن راه خود و انديشه هايم را به مردم بشناسانم. 1

اين موضوع را از اينروی آوردم که شوربختانه آنچنان باندبازی بر بيشتر رسانه های فارسی زبان خارج از کشور حاکم است که، تا کسی پارتی نداشته و يا از جايی سفارش نشود، هرگز صدا و تصويرش پخش نمی شود. بی رفاقت و سفارش حتی اين نيز محال است که نوشته ای از شما در بسياری از نشريات برونمرزی و سايت های پر بيننده انتشار يابد، اگر سرنگونی طلب باشيد، که ديگر هرگز. چون نود و نه درصد از رسانه های ايرانی و يا بدست ايرانی مديريّت شونده، تمامی در های خود را به روی سرنگونی خواهان کاملآ بسته اند. 1

رسانه های خارج از کشوری آنگونه فضای آلوده و مسمومی را بر جامعه ی تبعيدی ما حاکم کرده اند که آسمان بيرون نيز هيچ روشن تر از آسمان تيره و تار داخل کشور نيست. ما در اين بيرون از کشور هم نمی توانيم از سرنگونی سخن گوييم و بنويسيم، چون فورآ مهر «صد درصدی» و «تندرو» و يا حتی «خشونت طلب» بر پيشانی مان می خورد. آلودگی اين بيرون اصلآ به حدی رسيده که حال اگر هم کسی سرنگونی طلب باشد، خود خويشتن را سانسور می کند. چون می ترسد که وحشی خوانده شود. يعنی فضا را اينگونه ساخته اند که کوچکترين سخن از سرنگونی هم با بی تمدن بودن و وحشيگری برابر باشد. 1

شما هرگز نمی شنويد که از صدای آمريکا و راديو فردا و بی بی سی و و دويچه وله و راديو فرانسه ... و حتا سايت گويا سخنی از براندازی و سرنگونی به ميان آيد. زيرا واژگان براندازی و سرنگونی برای نود درصد اين رسانه ها جزو قدغن ها است. ضمن اينکه نود در صد از سوپر استار های دائمی اين رسانه ها هم خود هرگز خواهان براندازی جمهوری اسلامی نيستند. اگر بودند که گل سر سبد اين رسانه ها نمی شدند و مرتب روی آنتن فرستاده نمی شدند. حتا در ميان تلويزيونهای ماهواره ای هم به جز چند استثنا، واژه «براندازی» يک تابو و خط قرمز است. فرد برانداز از ديد تقريبآ تمامی رسانه های خارج از کشوری، يعنی کسی که نبايد به او امکان اظهار نظر و خود نمايی داد. 1

در مورد رفيق بازی و باندی عمل کردن هم، با قاطعيّت می توان نوشت که بيش از نود در صد از اين مصاحبه شوندگان، يا با سفارش دوست و رفيق و يا پاره ای از سازمانها مرتب روی آنتن ها فرستاده می شوند تا مطرح شوند. اگر هم رفيقی نداشته باشند خود به هزار حقارت تن در می دهند تا بتوانند در رسانه ای مصاحبه شوند. يعنی بجای اينکه رسانه ها در پی مصاحبه با آنان باشند، خود مثلآ آن کارشناسان و مفسران و ادبا و شعرا و پژوهشگران و روشنفکران ... هستند که با هزار منت کشی و تملق و پيغام و پسغام و خود را به هر حقارتی آلودن زمان مصاحبه برای خود گدايی می کنند. 1

من نه رفيقی در رسانه ای داشتم، نه هرگز حاضر بودم به جايی زنگ زده و مصاحبه گدايی کنم و نه اصلآ اينگونه مطرح شدن را دوست می داشتم. حاميان سرمايه داری هم نداشتم که مرا ياری دهند تا در جايی برنامه مستقلی داشته باشم. بنا بر اين چون "علی و حوضش"، من بودم و يک وبسايت و چند تنی يار براستی يار، اما چند تنی کمتر از ده تن و تهيدست تر از خودم. 1

کار سياسی من جدآ تمام است. بنا بر اين نيازی هم به "ننه من غريبم" گفتن و گدايی محبت ندارم. حتا قصد گله هم ندارم که کار من يکی ديگر از شکوه و گلايه هم گذشته است. اصلآ گلايه از دست کدام مردم، آن مردم که بی تعارف و با پوزش فراوان، نود در صدشان بی وفا و پشت به ميهن کرده و غرور باخته ... هستند! 1

فقط برای روشن شدن اينکه چرا بدينجا رسيده ام، می خواهم فاش بنويسم که، من شرافتآ در اين اواخر احساس کردم که به کشتی گيری می مانم که با شکمی گرسنه، لبانی تشنه و در حاليکه دست بندی هم بر دستانم زده شده، می خواهم با حريفی ناانسان و وحشی و قداره به دست که به هيچ قاعده ای هم پايبندی ندارد کشتی بگيرم. آنهم در استاديومی که حتا چند تن مشوق هم در آن ندارم! 1

اصلآ بی رودربايستی بنويسم که اکثريّت اين مردم افرادی چون احمدی نژاد را دوست می دارند نه آدمهايی چون مرا. مرادم بويژه مثلآ مخالفان جمهوری اسلامی در بيرون از ايران است. چون هشتاد ـ نود در صد اين مردم، اصلآ لياقت افرادی بهتر از خامنه ای و احمدی نژاد و جنتی و مصباح ... را ندارند. يعنی در عمل که اينگونه است، ور نه حال احمدی نژاد رئيس جمهور ايران نبود. 1

البته با آن محدوديّت ها که آوردن، به طور طبيعی هرگز انتظار نداشتم که يکباره دو ميليون نفر به من بپيوندند، ليکن اين توقع را داشتم که حتی از راه همين سايتم و نوشته هايم که در چند سايت محدود ديگر انتشار می يابد، پس از اينهمه سال چشم کور کردن و کوشش شبانه روزی، دستکم بتوانم هزار سمپات راستين پيدا کنم که ظاهرآ اين سطح از انتظار هم بيهوده بوده. 1

در مقام حرف و تعارف البته، «درود بر شرف شما» و «آفرين» و «مرحبا» و «روی من حساب کنيد» و «مرا در کنار خودتان بدانيد» ... های بسيار زيادی دريافت کردم. ليکن آنگاه که فصل امتحان رسيد، نود و نه در صد آن آفرين گويان پشتم را خالی کردند و رفوزه شدند. يا اينکه آنان مرا رفوزه کردند. پس، هر چه بوده بايد بپذيرم که من در اين زمينه شکست خورده ام. بی هيچ توجيهی هم اين عدم کاميابی خود را می پذيرم.1

من اشتباه محاسبه کرده، گول شعار های بی پشتوانه را خورده، همه را چون خود پنداشته و با دست خالی کار را شروع کرده و به تبع اينها هم خيلی بد شکست خوردم. اما اين شکست من هرگز به معنای تسليم نيست. پای من در راه مبارزه با اين رژيمی که ميهنم را نابود کرده، نه تنها سست نشده، بلکه استوا تر نيز شده است. از اين پس هم در نوشتن حتی کوبنده تر از پيش خواهم بود. 1

حال من يک ايرانی ميهن باخته و کاملآ تنهايی هستم که فقط از روی تعهد و باور و عشق خودم به ميهن و مردمم می نويسم و تلاش فردی می کنم، بی انتظار حتا يک ايميل محبت آميز از يکی از آن مردم، فقط و فقط برای دل خودم. ديگر هم با کسی کاری ندارم. 1

زيرا صدايم که به درون نمی رسد، اينجا در خارج هم، آن بخش که خود را غير سياسی می خوانند، همه به دنبال بيزنس و جمع مال و کنسرت و الواتی و لااباليگری هستند و برای رفت و آمد به ايران هم هر توهين و تحقيری را بجان می خرند، آن بخش دگر هم که خود را سياسی خوانند، همگی در پی ايميل پراکنی و پتيشن و جوک های سيد ابراهيم و مبارزات مجازی اينترنتی و رفيق بازی. هيچکدام هم علاقه ای به کار های جدی و حقيقی ميهنی ندارند. براستی بينوا من که اميد به چنين مردمی بسته بودم، ای داد!)
1

www.zadgah.com

|


<< Home

Archives

May 2004   June 2004   July 2004   August 2004   September 2004   October 2004   November 2004   December 2004   January 2005   February 2005   March 2005   April 2005   May 2005   June 2005   July 2005   August 2005   September 2005   October 2005   November 2005   December 2005   January 2006   February 2006   March 2006   April 2006   May 2006   June 2006   July 2006   August 2006   September 2006   October 2006   November 2006   December 2006   January 2007   February 2007   March 2007   April 2007   May 2007   June 2007   July 2007   August 2007   September 2007   October 2007   November 2007   December 2007   January 2008   February 2008   March 2008   April 2008   May 2008   June 2008   July 2008   August 2008   September 2008   October 2008   November 2008   December 2008   January 2009   February 2009   March 2009   April 2009   May 2009   June 2009   July 2009   August 2009   September 2009   October 2009   November 2009   January 2010   February 2010   March 2010   April 2010   May 2010   June 2010   July 2010   September 2011   February 2012  


Not be forgotten
! بختيار که نمرده است

بخشی از نوشته های آقای دکتر امير سپهر ( بنيانگذار و دبيرکل حزب ميهن ) :

سخن بی هنر زار و خار است و سست

چرا انقلاب آرام در ايران ناشدنی است؟

! دموکراسی مقام منظم عنتری

نوروز ايرانی در رژيمی ايرانی

بوی خوش خرد گرايی در نوروز

نامه ای به سخنگوی وزارت خارجه

!اصلاح جمهوری اسلامی به سبک آمريکا

!رژيم و دو گزينه، شکست، شکست ننگين

! لاابالی ها شال و کلاه کنيد

اسلام را کشف کنيم نه مسخره

ماندگاری ايران فقط به ناهشياران است !؟

!نه نه، اين تيم، تيم ملی ما نيست

فرهنگ نکبت، فرهنگ عزت/پنجمين بخش

فرهنگ نکبت، فرهنگ عزت/بخش چهارم

فرهنگ نکبت، فرهنگ عزت/بخش سوم

فرهنگ نکبت، فرهنگ عزت/بخش دوم

فرهنگ نکبت، فرهنگ عزت/بخش نخست

فرهنگ سازی را بايد از دکتر شريعتی آموخت

دانشمندان اتمی يا الاغهای پاکستانی

راه اصلی ميدان آزادی خيابان شاهرضا است/بخش دوم

راه اصلی ميدان آزادی خيابان شاهرضا است/بخش نخست

مبارزان ديروز، بابا بزرگ های بی عزت امروز

پيش درآمدی بر چيستی فرهنگ

ملتی در ميان چند طايفه رويا پرداز دغلباز

مشکل نه دستار که مسلک دستاربندی است

بی فرهنگی ما، عين فرهنگ ما است

! نابخردی نزد ما ايرانيان است و بس

!خود همی گفتی که خر رفت ای پسر

ولله که کابينه احمدی نژاد حقيقت ما است

است( Oedipuskomplex )رنج ما ازعقده اوديپ

غير قمر هيچ مگو

اين نه گنجی، که عقيده در زندان است

جمهوری خواهی پوششی برای دشمنان ملت

شاه ايران قربانی انتقام اسلامی

کار سترگ گنجی روشنگری است

گنجی اولين مسلمان لائيک

واپسين پرده تراژدی خمينی

انتخابات اخير پروژه حمله به ايران را کليد زد

جنگ آمريکا عليه ايران آغاز شده است

انتصاب احمدی نژاد، کشف حجاب رژيم

حماسه ديگری برای رژيم

برادر احمدی نژاد بهترين گزينه

انقلابی که دزديده شد؟

معين يک ملا است، نه مصدق

بزنگاه سرنوشت رژيم ايران !/ بخش سوم

بزنگاه سرنوشت رژيم ايران/ بخش دوم

بزنگاه سرنوشت رژيم ايران/ بخش نخست

فولادوند همان جنتی است

اکبر گنجی، ديوانه ای از قفس پريد

دموکراسی محصول انديشه آزاد از مذهب است

تفنگداران آمريکايی پشت مرز هستند

رئيس جمهور اصلی خامنه ای است

!دانشجويان سوخته را دريابيد

دغلبازان ملا مذهبی

!خاتمی خائن نبود، رفسنجانی هم نيست

فندق پوست کنده

خيانتی بنام انقلاب اسلامی

ايران، کارگاه بی کارگر

آزادی کمی همت و هزينه می طلبد

نمايش لوطی عنتری در ملک جم

نخبگان نادانی

بوی باروت آمريکايی و رفسنجانی

آقای خمينی يک پيغمبر بود نه امام

انديشه زوال ناپذير است

اپوزيسيونی ناکارآمد تر از هخا!

زنهار که ايرانی در انتقام کشی خيلی بی رحم است!

سخنی با امضا کنندگان بيانيه تحليلی 565

...بر چنين ملت و گورپدرش

واپسين ماههای رژيم يران

اصول اعتقادی دايناسورها، طنزنوروزی

يادت بخير ميسيو، يادت بخير

امتيازی برای تسخيرايران

اشغال نظامی ايران وسيله ايالات متحده

چهارشنبه سوری، شروع حرکت تاريخی

بد آگاهی و فرهنگ هفت رگه

جرج دابليو بوش، آبراهام لينکلنی ديگر

روحانيّت ضد خدا

استبداد خاندان پهلوی بلای جان ملا ها

آمريکا در خوان هقتم

عقل شرعی و شرع عقلی

واکنش مردم ما به حمله نظامی آمريکا

عشق های آقای نوری زاده

به هيولای اتم نه بگوئيم

موشک ملا حسنی و اتم آخوند نشان بزبان کوچه

رفراندم امير انتظام يا سازگارا، کدام ميتواند مشکوک باشد ؟

آيا مخمل انقلاب به خون آغشته خواهد شد؟

کاندوليزا رايس و بلال حبشی

سکس ضرورتی زيبا است نه يک تابو

نام وطنفروشان را به خاطر بسپاريم

طرح گوسفند سازی ملت ايران

آب از سر چشمه گل آلود است

رژيم ملا ها دقيقآ يک باند مافيا است

نوبت کشف عمامه است

فرهنگی که محشر می آفريند - دی جی مريم

ملا ها عقلمان را نيز دزديده اند

فقدان خرد سياسی را فقدان رهبريّت نناميم

ابطحی و ماری آنتوانت ـ وبلاگ نويسان تواب

نادانی تا به کی !؟

آزادی ايران، نقطه شروع 1

آزادی ايران، نقطه شروع 2

هنر سياست

ايران و ايرانی برای ملا ها غنيمت جنگی هستند

شب تيره، نوشته ای در مورد پناهندگی

انقلاب ايران، آغاز جنگ سوم بود

اين رفراندوم يک فريب است

سپاه پاسداران، شريک يا رقيب آمريکا

خامنه ای پدر خوانده تروريسم

فرهنگ پشت حجاب

کمونيسم همان حزب الله است

داريوش همايون چه ميگويد؟

اينترنت دنيای روانپريشان

خانه تکانی فرهنگی

فردا روشن است

عين الله باقرزاده های سياسی

آن که می خندد هنوز

اپيستمولژی اپوزيسيون

انقلاب سوسول ها

درود بر بسيجی با و جدان

روشنگران خفته ونقش چپ

فتح دروازه های اسلام

حزب توده و نابودی تشيّع

جنگ ديگر ايران و عراق

درد ما از خود ما است

يادی ازاستبداد آريا مهری!؟

ابر قدرت ترور

کدام مشروطه خواهی؟

برای آقای سعيد حجاريان

تراژدی ملا حسنی ها

مارمولک، سری 2

پهلوی پرست ها

هخا و تجمع اطراف دانشگاه

هخا و خاتمی، دو پسر عمو

تريبونال بين المللی

پايان ماه عسل فيضيه و لندن

طرح آزادی ايران 1

اولين و آخرين ميثاق ملی

اطلاعيه جمهوری خواهان

يک قاچاقچی جانشين خاتمی

فهم سر به کون

توطئه مشترک شريعتمداری

انگليس و ملا

نفت، رشوه، جنايت و

عنتر و بوزينه وخط رهبری

اروپايی و ملای هفت خط

ايران حراج است، حراج

درسهايی ازانتخابات آمريکا

عنکبوت و عقرب

بر رژيم اسلامی، نمرده به فتوای من نماز کنيد

پوکر روسی فيضيّه با پنتاگون

به ايران خوش آمديد کاندوليزای عزيز

مسخره بازی اتمی اروپا و ملا ها

انتلکتوليسم يا منگليسم

آبروی روشنقکران مشرق زمين


رسالت من بعد از نوژه

بی تفاوت نباشيم

نگاه خردمندانه به 28 مرداد


سايه سعيدی سيرجانی :

مسئوليت، نوشته ای در ارتباط با رفراندوم

پرسش شيما کلباسی از سايه در ارتباط با طرح رفراندوم

هويت، به همراه يک نوشته از فرزانه استاد جانباخته سعيدی سيرجانی با نام مشتی غلوم لعنتی

بچه های روستای سفيلان

امان از فريب و صد امان از خود فريبی

دريغ از يک "پسته" بودن

رنجنامه کوتاه سايه

بر ما چه ميرود


روشنگری های شهريار شادان از تشکيلات درونمرزی حزب ميهن :

خمينی؛ عارف يا جادوگر ؟

ما جوانان ايران بايد

حکومت خدا (1)

می گوید اعدام کن

راهی نوین برای فردای ایران


رنجنامه معصومه

شير ايران دريغ!


حافظ و اميرمبارزالدين

دلکش و ولی فقيه


کانون وب‌لاگ‌نويسان ايران-پن‌لاگ


کانون وبلاگ نويسان



This page is powered by Blogger. Isn't yours? Weblog Commenting and Trackback by HaloScan.com eXTReMe Tracker