در حکومت معنوی و الهی فقر و فساد و تباهی بيداد ميکند
دکتر مصطفي اقليما، رئيس انجمن مددکاري اجتماعي در يک ماحبه راديويی ميگويد هر شب در تهران چهار هزار دختر در خيابان ها شب را به صبح مي رسانند و بيشتر آن ها مورد آزار جنسي و خشونت قرار مي گيرند. وی با تأسف ادامه ميدهد: تازه اين آمار را مراجع رسمي اعلام کرده اند، و رقم واقعي تعداد دختران خيابان خواب مشخص نيست. سازمان بهزيستي بارها وعده ايجاد خانه هايي را براي نگهداري اين دختران داده است. اما يا اين خانه ها و مراکز نگهداري آن قدر کوچکند و امکانات محدود دارند که کفاف اين تعداد دختر خيابان خواب را نمي دهد و يا طرح تاسيس مراکز نگهداري اجرا نشده است. اين در حالي است که از سرنوشت و تعداد دقيقي پسراني که شب ها را در خيابان به صبح مي رسانند اطلاعي در دست نيست. اين عده زنان يا دختراني هستند که شوهر کرده اند يا طلاق گرفته اند سرپناه جايي نداشته اند و در خيابان ها مانده اند. يک سري زيادي دختراني داريم که به دليل فقر که در خانواده شان داشته اند مجبور شده اند از خانه بزنند بيرون، با دوستي، کسي آشنا شده اند و خانواده آن ها را به عنوان فراري به حساب نمي آورد. چون خانواده اي ندارند که دنبال اين ها بگردند. يک سري دختراني هستند که اين ها به دليل مسائلي که از لحاظ فرهنگي ما داريم و در جامعه وجود دارد و مثلا ممکن است با پسري دوست بوده اند يا مساله اي برايشان پيش آمده، از خانه زده اند بيرون و رويشان نمي شود به خانه برگردند. خيلي خانواده ها را داريم که پدر رفته زندان، معتاد است، بي سرپرست هستند و ميزان درآمد خانواده آن قدر نيست. اين مي بايست چه کار کند ؟ خود به خود مي آيد مي زند از خانه بيرون و بعد که آمد بيرون عادت مي کند. اولين بار که از خانه اش آمد بيرون و پليس گرفت او را، اين حالتي است که دفعه بعد هم مي تواند بکند. اگر اين را جمع بندي کنيم همه اين ها به دليل فقر است، يا خيلي وقت ها دختر بچه ها را که جايي براي سکونت ندارند، يعني پدر مادر وقتي در زندان باشند و سرپرست ندارند خود به خود در خيابان ها رها مي شوند. چون کرايه خانه را نمي توانند بدهند.
دختري در خيابان آمده سرپناه ندارد، با يک نفر مي خواهد سلام عليک کند، چه کسي مي خواهد به اين کمک کند ؟ هر کسي بخواهد به او کمک کند رابطه جنسي مي خواهد. و آن مردي که اين کار را بکند وقتي رابطه جنسي برقرار کرد او را ول مي کند. مشکل بزرگ ما اين است که محل هايي براي اين که شب بتوانند راحت بخوابند و کسي به آن ها کار نداشته باشد نداريم. يعني وقتي که مي خواهد به محلي برود يا بايد پليس او را مي گيرد، يا از طريق دادگستري اعزام بشود و يا يک عالمه قضيه پرونده سازي داريم. مستقيم نمي تواند بگويد که آقا من امشب جا ندارم، من اينجا بخوابم. ما در کل تهران تمام سازمان بهزيستي، ظرفيت نگهداري دختران در شهر که دادگاه نوشته 150 نفر در تهران امکان نگهداري دارد. بقيه چه کار کنند؟ اين است که وقتي نگاه مي کنيم کسي که مي آيد در خيابان مورد آزار جنسي هم قرار خواهد گرفت و طبيعي است. طبق مصوبه اي که اعلام کردند گفتند که ما جاهايي لازم داريم کساني که جا ندارند بيايند اين جا. کجا؟ چند نفر مي توانند در اين جا بيايند؟ ما در سازمان بهزيستي بايد بودجه اي براي اين کار داشته باشد. کل بودجه سازمان بهزيستي کفاف يک دانه از حرف هايش را هم نمي دهد. بله اين طرح ها اسما در روزنامه در جايي يک مرکزي اعلام مي شود. اما با 10 تا تختخواب که کاري نمي شود کرد. تازه اين ها مشکل اصلي سازمان يا دستگاه دولتي نيست. مشکل اين است که چه عوامل و دلايلي باعث مي شود که من به طرف دختران خياباني بيايم، چرا من از خانه فرار مي کنم؟ چه مطلبي هست که بايد جلويش را بگيريم. حالا شما اگر اگر روزي به 10 دختر سرپناه بدهيد، جامعه دارد در روز صد تا، دويست تا از اين ها را مي سازد، پس ما بايد علت ها را برطرف کنيم.
هيچ کسي درباره پسران هيچ کاري را انجام نمي دهد. در ضمن ما در جنوب تهران بچه هاي خودفروشي داريم که با 200 تا يک توماني خودفروشي مي کنند. اصلا درباره پسران هيچ در اين مملکت برنامه و يا حتي صحبتي هم درباره آنان نمي شود.
-----------------------------------------------
يک ايراني ساکن سن دياگو در ايلات متحده به مقام رياست بندرها برگزيده شد
کورش هنگ آفرين، رئيس کوربيس گروپ، يک موسسه مشاوره و رايزني تجاري و يکي از حاميان ايراني حزب جمهوريخواه، 45 سال دارد و پيش از اين در سن ديه گو در بخش طرح ريزي ناحيه اي فعاليت داشت و يکي از اعضاي پانل بازبيني پليس شهر بوده است. وي در حال حاضر رياست کميته سياسي ايراني – آمريکايي را به عهده دارد و در سال هاي گذشته به عنوان رئيس انجمن ايرانيان آمريکايي هوادار حزب جمهوري خواه آمريکا انجام وظيفه کرده است. درباره اهميت مقام رياست بندرهاي سن ديه گو به عنوان هفتمين مرکز اقتصاد آمريکا بايد گفت که بودجه سن ديه گو از 43 ايالت آمريکا بزرگتر است و بندر مزبور از ديد جغرافيايي و سوق الجيشي مهمترين موقعيت را داراست، زيرا جنوب غرب سن ديه گو مرز مکزيک و مرکز نيروي دريايي آمريکا است و اکثر مبادلات مرزي در آنجا انجام ميگيرد